Metoda rehabilitacji McKenziego powstała w czasie pracy nowozelandzkiego fizjoterapeuty Robina McKenzie w latach pięćdziesiątych. W początkowych latach stażu Robin McKenzie odkrył, ze pacjenci z pewnymi określonymi symptomami odczuwają natychmiastową ulgę po wykonaniu serii specyficznych ruchów, zaś w niektórych przypadkach również po przyjęciu okręślonych statycznych pozycji ciała.
Już w roku 1981 w swej infomacji The Lumbar Spine. Robin McKenzie przedstawiał teoretycznie, że zjawisko wycofywania oraz pojawiania się objawów związane jest z prawidłowym lub nieprawidłowym przemieszczaniem się jądra miażdżystego. Jego poruszanie się może być wywołane poprzez określone ruchy powtarzalne lub pozycje statyczne, podczas gdy zachowana jest ciągłość zewnętrznej ściany pierścienia włóknistego, a więc gdy nie uległ uszkodzeniu układ hydrostatyczny dysku. Najnowsze badania przeprowadzone w USA potwierdziły w pełni dużą wartość diagnostyczną metody McKenziego.
Należy podkreślić, że krążek międzykręgowy jest wg dzisiejszej wiedzy głównym generatorem bólu ( wg
Metoda McKeziego to układ diagnostyki oraz leczenia zespołów bólowych kręgosłupa oraz kończyn, bazujący na znajomości wzorców bólowych i analizie zachowania się objawów, w podobny sposób w wywiadzie jak i w badaniu przedmiotowym.
W dużej ilości ośrodkach podczas wczasów z rehabilitacją, grupa pracowników stosuje w leczeniu osób niepełnosprawnych metodę McKenziego. To jedne z najbardziej obiecujących i skutecznych metod rehabilitacji osób potrzebujących.
